Ακόμα ο Γεωργικός Τομέας, σωστά οργανωμένος και αξιοποιούμενος μπορεί να έχει σημαντικό μερίδιο στην απασχόληση, στην ανάπτυξη, στην οικονομική ενίσχυση της υπαίθρου και κατ’ επέκταση όλης της Ελλάδας.
Στα χρόνια που προηγήθηκαν, θεωρήθηκε ‘’μόδα’’ και επιτυχία από ένα κομμάτι του αγροτικού πληθυσμού, να μετατρέπει τα χωράφια του σε οικόπεδα, να τα πωλεί ανά στρέμμα, στα δε υπόλοιπα χωράφια του να εργάζονται λαθρομετανάστες και ταυτόχρονα να είναι διασφαλισμένη. Θεωρήθηκε ‘’επιτυχία’’ και η συνταγή με αδιάκοπα ρουσφέτια στους πολύπαθους Συνεταιρισμούς, οι επιδοτήσεις που δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα, όλα στο βωμό της εύκολης ευημερίας
Τις πιο πολλές φορές οι πολιτικές που άσκησαν οι κυβερνήσεις σε αυτόν τον τόσο κρίσιμο τομέα, δεν είχαν αναπτυξιακό και πρωτοποριακό χαρακτήρα, αλλά θα λέγαμε ασκήθηκαν πολιτικές χρονικού χαρακτήρα, αν όχι πολιτικές εύνοιας με επίκεντρο τις πελατειακές σχέσεις.
Ταυτόχρονα η δημογραφική κάμψη στις κρίσιμες παραγωγικές ηλικίες, αλλά και ο δρόμος προς τα σύγχρονα αστικά κέντρα για να την αναζήτηση μιας καλύτερης και εύκολης ζωής, δημιούργησε μια εικόνα ερήμωσης της υπαίθρου, ανυπολόγιστης συνέπειας στην αγροτική παραγωγή κάτι που και σήμερα η Ελλάδα και οι Έλληνες πληρώνουμε πολύ ακριβά.
Έτσι φτάσαμε σήμερα ακόμα και σε χωριά της υπαίθρου να αγοράζουμε πατάτες Αιγύπτου, λεμόνια Ισπανίας, ντομάτες Βελγίου και πορτοκάλια Νοτίου Αμερικής.
Και τα δύο, όψεις του ίδιου νομίσματος. Και το πελατειακό σύστημα, αλλά και η ερήμωση της υπαίθρου, οδήγησαν ακριβώς στο ίδιο αποτέλεσμα, στην εξαφάνιση σχεδόν του Αγροτικού πληθυσμού και την απουσία Ελληνικών Αγροτικών Προϊόντων στις ντόπιες και διεθνείς αγορές
Το σκηνικό αυτό σήμερα φαίνεται να αλλάζει δυστυχώς, όχι μόνο με την αυτογνωσία που θα έπρεπε, αλλά με τον επώδυνο τρόπο της ύφεσης, με την ανασφάλεια να απλώνεται και την ανεργία να καλπάζει, έχουν επικρατήσει πιο ορθολογικές απόψεις και μεταξύ των νέων που διαφορετικά βλέπουν το μέλλον τους αβέβαιο και σκοτεινό.
Πολλοί κυρίως νέοι άνθρωποι επιστρέφουν στην Περιφέρεια και αποφασίζουν να γίνουν αγρότες και ξαναπαίρνουν στα χέρια τους τη γη των πατεράδων τους και των παππούδων τους.
Άλλοι πάλι ξεκινούν για πρώτη φορά αγοράζοντας οι ίδιοι γη, μεταφέροντας εκεί, σπουδές , καινοτομία, γνώση, αλλά κυρίως μεράκι και κέφι για δημιουργία.
Η αφοσίωση ξανά του πολίτη - αγρότη στο έδαφος, είναι πλέον όρεξη και μεράκι. Είναι κάτι το οποίο δημιουργεί ελπίδες και προσδοκίες επανάκαμψης.
Η επιστροφή δηλαδή αρκετών στην καλλιέργεια της γης, οι καινοτόμες και πρωτοποριακές καλλιέργειες, η στροφή σε ντόπια διατροφικά προϊόντα, έχουν αρχίσει να δίνουν την αίσθηση ότι υπάρχουν κρυφές και ξεχασμένες ευκαιρίες στην Ελληνική παραγωγή που απλώς εμείς έπρεπε να τις ξανά-ανακαλύψουμε. Όμως για να γίνει αυτό, για να υπάρχουν προσδοκίες ανάκαμψης, ο αγρότης θα πρέπει να αναπτύξει τις δραστηριότητές του, σε ένα υγιές και εγγυημένο περιβάλλον. Και εδώ έρχεται η συνεταιρικότητα.
Βέβαια το Συνεταιριστικό κίνημα είχε μια ουσιαστική συμμετοχή σε αγώνες του αγροτικού κινήματος και συνέβαλλε σε επιτυχημένες προσπάθειες του χώρου. Παρ’ όλα αυτά όμως τα τελευταία χρόνια, είχε μια φθίνουσα πορεία, γιατί δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, στα δεδομένα της παγκοσμοποιημένης και ανταγωνιστικής αγοράς και αυτό γιατί στην πορεία των χρόνων, πολλοί συνεταιρισμοί έγιναν ανενεργοί και πολλές φορές δευτεροβάθμιες οργανώσεις έχασαν τον προσανατολισμό τους και έγιναν δυσκίνητες και αντιπαραγωγικές. Τα στοιχεία για αδιαφανείς διαδικασίες, για σκάνδαλα, η πελατειακή λογική και ο κομματισμός δημιούργησαν αξεπέραστα προβλήματα.
Σήμερα συζητούμε ένα νομοσχέδιο που φέρνει ανατροπές στην οργανωτική δομή του αγροτικού τομέα και προωθεί την αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης, που κυρίαρχα συστατικά της σήμερα, είναι η απαξίωση του χώρου και ο μαρασμός του.
Βοηθά στην αναζωογόνηση του χώρου, ενισχύει την συνεταιριστική ιδέα, τον αγρότη παραγωγό, τον αγρότη που επιζητεί το ρόλο του στην ανάπτυξη, που του δίνει τη δύναμη να μπορεί να αντισταθεί στις αντιξοότητες της αγοράς, που επιτρέπει στα αγροτικά νοικοκυριά να σταθούν σαν οικονομικές και κοινωνικές μονάδες στην ύπαιθρο.
Η νομοθετική παρέμβαση που γίνεται σήμερα στο χώρο των Συνεταιρισμών και στα συλλογικά όργανα των αγροτών, οδηγεί στον εκδημοκρατισμό και την εξυγίανση των αγροτικών Συνεταιρισμών και τους κάνει να έχουν ουσιαστικό ρόλο, στην παραγωγή, αλλά και στην αγορά των αγροτικών προϊόντων και στην Ελλάδα και διεθνώς. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα κίνητρο κοινωνικής επιχειρηματικότητας, το οποίο οργανώνει και προάγει μία κοινότητα συμφερόντων, που βασίζεται όμως στην ανάγκη προστασίας και ανάπτυξης των μικρομεσαίων νοικοκυριών.
Ο νομός Κιλκίς, είναι κατά βάσει αγροτοκτηνοτροφικός, παρουσιάζει δυστυχώς όμως προβλήματα διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού, με αποτέλεσμα την αύξηση κόστους χρήσης καλλιεργειών.
Οι αγροτικές επιδοτήσεις αποτελούν αναντικατάστατο αιμοδότη του παραγωγού του Νομού. Ακόμη οι καλλιεργητές επένδυσαν υπερβολικά σε μηχανολογικό εξοπλισμό και εγκαταστάσεις. Δαπανήθηκαν πόροι χωρίς να ενισχύουν σύγχρονες δυναμικές καλλιέργειες (30-40%), εξάρτηση από τις επιδοτήσεις.
Απαιτείται η συνέχιση έργων υποδομών του Αγροτικού χώρου, με δράσεις μείωσης του κόστους, προσοχή στο περιβάλλον, καθώς και εναλλακτικές πηγές εισοδήματος, (Αγροτουρισμός, επισκέψιμα αγροκτήματα).
Το σχέδιο νόμου διευρύνει της δυνατότητες της εταιρικής και επιχειρηματικής δράσης των αγροτών με στόχο τη σταθερότητα των τιμών και την άμεση σύνδεση των αγροτικών προϊόντων με τον καταναλωτή.
Επιχειρείται παρέμβαση ώστε να κλείσει η ψαλίδα ανάμεσα στις τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων και τις τιμές που τα αγοράζει ο καταναλωτής.
Ενισχύει τη διαπραγματευτική θέση του αγροτικού πληθυσμού απέναντι στη ληστρική εκμετάλλευσή του, στα συμφέροντα και φορείς που εδώ και δεκαετίες στην κυριολεξία ξεζουμίζουν τον αγρότη χωρίς ίχνος σεβασμού στον κόπο του και στον ιδρώτα του.
Χρειαζόμαστε έναν Συνεταιρισμό ο οποίος θα υπηρετεί και θα προστατεύει τον αγρότη, όμως ταυτόχρονα θα υπηρετεί και θα προστατεύει το σύνολο της κοινωνίας.
Ένα καθαρό σύστημα κανόνων και ηθικών συμπεριφορών που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα του αγροτικού κόσμου και θα προωθεί και θα υπερασπίζεται την ιδέα μιας αγροτικής οικονομίας.
Πιστεύω ότι το παρόν νομοσχέδιο είναι σε θέσει να υλοποιήσει τα ανωτέρω με επιτυχία.