Η χώρα χρειάζεται εθνική γραμμή για την έξοδο από τα Μνημόνια και αυτό δεν είναι ένα ακόμη ευχολόγιο. Μπορεί να γίνει πραγματικότητα εάν υπάρξουν ώριμες επιλογές τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τους πολίτες. Εφόσον η αλλαγή πολιτικής γίνει συγκροτημένα, κοστολογημένα και με δομημένη επιχειρηματολογία, μπορεί να αλλάξει και το πλαίσιο συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές μας.
Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης της αγροτικής φορολογίας και με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Πρώτα από όλα, όμως, πρέπει να υπάρχει αγροτική παραγωγή. Η κυβέρνηση δείχνει να αποστρέφεται τον πρωτογενή τομέα, αφού ζήτησε από τους αγρότες το 2016 να πληρώσουν επιπλέον 1 δισ. ευρώ.
Η παραγωγική βάση της ελληνικής γεωργίας, οι μικρές και μεσαίες εκμεταλλεύσεις, κινδυνεύουν πραγματικά με εξαφάνιση. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του φόρου στο κρασί. Άραγε σε τι χρειάζεται ο φόρος στο κρασί που εμποδίζει τις εξαγωγές, πλήττει την παραγωγή και δεν αποδίδει έσοδα;
Η καθιέρωση του ΠΟΠ Φέτα υπήρξε αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης και επιτυχούς προσπάθειας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και στήριξε την ελληνική κτηνοτροφία. Και εδώ υπήρξε αλλαγή πλεύσης από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μόλις ανέλαβε την εξουσία. Το επιχείρημα της υπερήφανης διαπραγμάτευσης δεν έπιασε και οι κτηνοτρόφοι ζητάνε τον λογαριασμό.
Οι εξαγωγές παρόλα αυτά δείχνουν ότι ο αγρο-διατροφικός τομέας παρά την κρίση, βασισμένος στην ποιότητα των ελληνικών προϊόντων, το παραγωγικό και το επιχειρηματικό δυναμικό του, καταγράφει επιτυχίες δίνοντας δουλειές και εισοδήματα στη χώρα. Ωστόσο, έχει ανοίξει και η ψαλίδα στις τιμές των προϊόντων «από το χωράφι στο ράφι», εξαιτίας της προβληματικής διάρθρωσης της αγοράς αγροτικών προϊόντων.
Η αδιαφάνεια στις συναλλαγές και η αδύναμη εποπτεία των ελεγκτικών αρχών είναι το βασικό πρόβλημα. Γι’ αυτό η καθιέρωση ηλεκτρονικού τιμολογίου, τα φορολογικά κίνητρα στις οργανώσεις παραγωγών, με την ιχνηλασιμότητα και την πιστοποίηση των προϊόντων, θα βελτιώσουν και θα προστατέψουν παράλληλα καταναλωτές και παραγωγούς.
Βασικός πυλώνας για την ανασυγκρότηση της χώρας με ένα νέο παραγωγικό μοντέλο είναι δίχως άλλο ο πρωτογενής τομέας και η αγροτική οικονομία. Μόνο η ανάπτυξη της υπαίθρου θα δώσει σταθερότητα στην ανάπτυξη της χώρας με εφαρμογή συγκριμένων μέτρων όπως:
-Κίνητρα για τους νέους επιστήμονες και τους νέους αγρότες.
-Καθιέρωση αγροτικού πετρελαίου.
-Καταβολή ασφαλιστικών εισφορών μόνο από τον ένα για κάθε ζευγάρι νέων αγροτών για τα πέντε πρώτα χρόνια.
-Ειδικό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, για τη σύνδεση του αγρο-διατροφικού τομέα με το τουριστικό προϊόν κάθε περιοχής, αλλά και με την περιβαλλοντική και πολιτιστική κληρονομιά.
-Δημιουργία ταμείου χρηματοδότησης επενδύσεων για τη μέγιστη αξιοποίηση και απορρόφηση των ευρωπαϊκών πόρων 2014-2020 ύψους 20 δισ. ευρώ.
Αυτά δεν είναι ανέξοδες υποσχέσεις. Κονδύλια υπάρχουν αλλά μένουν αναξιοποίητα όταν δεν ικανοποιούν τα πελατο-κεντρικά και ρουσφετολογικά κίνητρα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Σε όλα αυτά τα προγράμματα οι νέοι μπορούν να έχουν προβάδισμα στην ένταξη. Με δωρεάν διανομή δημόσιας γης, με απαλλαγή ασφαλιστικών εισφορών για τα πρώτα πέντε χρόνια, με πρόσβαση στο χρηματοδοτικό ταμείο για επενδύσεις που προωθούν την καινοτομία και την έξυπνη επιχειρηματικότητα με τα προγράμματα στήριξης των εξαγωγών.
Στο νέο παραγωγικό μοντέλο που προτάσσουμε για τη χώρα, οι οργανώσεις των παραγωγών έχουν ξεχωριστή θέση. Επομένως οι σχετικές συζητήσεις βρίσκονται στην κορυφή του ενδιαφέροντος. Όμως η επιλογή είναι των αγροτών και απαιτείται στήριξη κάθε προσπάθειας που ενδυναμώνει τον θεσμό του συνεταιρισμού, λύνει διαρθρωτικά προβλήματα και ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας.
