Η χρεοκοπημένη κυβέρνηση των Τσίπρα - Καμμένου δε μπορεί σε καμία περίπτωση να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Εφόσον το νέο κυβερνητικό σχήμα παραμένει δέσμιο των πολιτικών και ιδεολογικών εμμονών που σημάδεψαν και το προηγούμενο, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ανασάνουν ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία.
Η μείωση του μέσου όρου ηλικίας των μελών της νέας κυβέρνησης δεν αποτελεί ικανή συνθήκη ανανέωσης όταν πρόκειται για αναχρονιστικών αντιλήψεων στελέχη του κομματικού σωλήνα. Είναι ανίκανοι και αδύναμοι να διαπραγματευτούν, είναι κοινωνικά απομονωμένοι και η μερική αλλαγή προσώπων δεν αλλάζει την ουσία. Η ουσία είναι το αδιέξοδο που βρισκόμαστε, από το οποίο φαίνεται αδύνατον να ξεφύγουμε με τη συνέχιση της ίδιας αναποτελεσματικής πολιτικής.
Και για του λόγου το αληθές ας εξετάσουμε πιο διεξοδικά τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, και το τι σηματοδοτεί το κάθε πρόσωπο.
Στο υπουργείο Οικονομικών, που είναι και αυτό που φέρει το κύριο βάρος της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, παρέμειναν ο κ. Τσακαλώτος και ο κ. Χουλιαράκης, ενώ απομακρύνθηκε ο κ. Αλεξιάδης. Αν και πέτυχε τους μνημονιακούς στόχους που είχαν τεθεί, και είναι από τους ελάχιστους υπουργούς που το κατάφεραν, ο κ. Αλεξιάδης επιλέχθηκε ως αποδιοπομπαίος τράγος, λες και η επιβολή των βάρβαρων φόρων ήταν δική του και μόνο επιλογή και όχι κεντρική επιλογή της κυβέρνησης Τσίπρα.
Την ίδια ώρα η παραμονή των κ.κ. Τσαλώτου και Χουλιαράκη αποκαλύπτει την επιμονή της κυβέρνησης στην πιστή εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, με βάση την πεποίθηση πως κάποια υπόσχεση για το χρέος θα βοηθήσει την οικονομία στην επιστροφή στην ανάπτυξη.
Αυτό σημαίνει πως στην κυβέρνηση επικράτησε η άποψη της εξάντλησης της τετραετίας και όχι των πρόωρων εκλογών. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα τις αποφύγουν όταν οι συνέπειες της υπερφορολόγησης θα γίνονται όλο και πιο έντονες το προσεχές διάστημα και οι οποίες θα γίνονται ολοένα και περισσότερο ασθητές στην καθημερινότητα του κάθε Έλληνα πολίτη.
Η απομάκρυνση του κ. Σκουρλέτη από την κομβική θέση του υπουργείου Ενεργείας αποτελεί επίσης άλλο ένα μήνυμα υποταγής στους δανειστές που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τα εμπόδια που έβαζε -για τους δικούς του ιδιοτελείς σκοπούς- στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας, της ΔΕΗ.
Άλλοι που «εκκαθαρίστηκαν» για τις απόψεις τους ήταν ο κ. Δρίτσας και ο κ. Φίλης.
Ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν επέλεξε να υπερασπιστεί τις επιλογές του άριστου κατ’ αυτόν υπουργού Παιδείας, αλλά αντίθετα υπερασπίστηκε τον εθνικολαϊκιστή κυβερνητικό εταίρο του, θυμίζοντας την επομένη των εκλογών που «χάθηκε» πανηγυρίζοντας στην αγκαλιά του.
Πάρα τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης και την προσπάθεια ικανοποίησης των δανειστών, τίποτα δε φαίνεται ικανό να ανακόψει την πορεία προς την πλήρη κατάρρευση. Στην πραγματικότητα είναι αδιάφορο το ποιά πρόσωπα καλούνται να υλοποιήσουν την πιο αλλοπρόσαλλη, άδικη και αντικοινωνική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών.
Λύση όμως δεν είναι ούτε και η ΝΔ. Πίσω από την αλλαγή ηγεσίας κρύβονται οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες πολιτικές που έφεραν τη χώρα εδώ.
Κρύβονται οι συντηρητικές δυνάμεις που δε μπορούν να φέρουν τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και που με τη συμπεριφορά τους δείχνουν, πως πάνω απο όλα είναι το κομματικό όφελος.
Eν κατακλείδι γίνεται σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ για την ανασυγκρότηση της χώρας, η ανάγκη ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Παράταξης. Για να σταθεί και πάλι η χώρα στα πόδια της.
