Κάθε αλλαγή στο σύστημα υγείας που γίνεται όμως στα νέα δεδομένα της εποχής, επιβάλλεται πλέον να έχει ως στόχο την ποιότητα και την αποδοτικότητα με βάση το κόστος.
Έτσι η πυξίδα των αλλαγών που πραγματοποιούνται στο Ελληνικό σύστημα υγείας με τον παρόντα εφαρμοστικό νόμο, πρέπει να αποβλέπει στην παροχή των αναγκαίων αποτελεσματικών παροχών, ικανοποιώντας τις ανάγκες των ασθενών και με έλεγχο του κόστους.
Δεν πρέπει εξάλλου ποτέ να ξεχνούμε πως υγεία είναι σημαντικό δικαίωμα του κάθε πολίτη, ο οποίος και της προσδίδει τεράστια αξία, ανεξάρτητα από τις πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές διαφορές που υπάρχουν.
Έτσι όπως γίνεται και διεθνώς, στη χώρα μας οι δαπάνες για την υγεία, έφτασαν το 2009 στο 10% του ΑΕΠ, με την φαρμακευτική δαπάνη να φτάνει στο ύψος των 8,4 δις., ενώ στην Ισπανία ήταν 12 δις. Παρόλα που το 2010 και 2011 είχαμε ουσιαστική μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, το ποσό που δαπανάται είναι διπλάσιο από αυτό ενός ισοδύναμου πληθυσμιακά κράτους του Βελγίου.
Σίγουρα όμως είναι λάθος οι δαπάνες για την υγεία να αντιμετωπίζονται μόνο με βάση το κόστος, αφού όλοι γνωρίζουμε πως η υγεία ενός πληθυσμού, επιδρά σημαντικά και στην οικονομική ανάπτυξη και στην παραγωγικότητα.
Επομένως παίζει σημαντικό ρόλο και το σε ποιούς τομείς και με ποιό τρόπο θα αξιοποιηθούν οι δαπάνες υγείας, ώστε να αποδώσουν μεγαλύτερο κοινωνικό όφελος, γνωρίζοντας πως ένας υγιής λαός, χρειάζεται λιγότερη περίθαλψη και άρα λιγότερες δαπάνες.
Σήμερα η υπάρχουσα κατάσταση στις οργανωμένες δομές του Συστήματος Υγείας στην πατρίδα μας, χαρακτηρίζεται από 3 στοιχεία:
- Τη μεγάλη σπατάλη και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
- Τη διαφθορά και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
- Τις ανεξέλεγκτες πολλές φορές πρακτικές.
Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται να αντιμετωπίσει σημαντικά αυτή την κατάσταση, προωθώντας κάποιες ουσιαστικές αλλαγές.
Οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, οι συγχωνεύσεις των ενδονοσοκομειακών κλινικών που πρέπει να προηγηθούν, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά, ώστε φαινόμενα σπατάλης από φάρμακα και προμήθειες να μειωθούν αρκετά, διατηρώντας ΕΝΑ ικανοποιητικό επίπεδο παροχής υπηρεσιών υγείας. Σε συνδυασμό δε, με την ουσιαστική λειτουργία των Δ.Σ, τα οποία πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικά, ιδιαίτερα στις συγχωνεύσεις νοσοκομείων, η μείωση σπατάλης θα είναι ουσιαστική.
Ακόμη η ΕΠΥ που μετατρέπεται σε Ε.Π. (Επιτροπή Προδιαγραφών), μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά, ενισχύοντας το Παρατηρητήριο Τιμών και ολοκληρώνοντας σύντομα τους εθνικούς διαγωνισμούς για τις προμήθειες των νοσοκομείων.
Σχετικά με το φάρμακο και την συνταγογράφηση με δραστική ουσία και την προώθηση των γενοσήμων, θα ήθελα να πω, πως η προώθηση των γενοσήμων ιδιαίτερα στα νοσοκομεία, πρέπει και μπορεί να αυξηθεί σημαντικά ως ποσοστό χρήσης. Προϋπόθεση πως θα υπάρχει ένας ουσιαστικός και συνεχής έλεγχος από πλευράς του ΕΟΦ, σε σχέση με την ποιότητα και βιοϊσοδυναμία των φαρμάκων, έχοντας πάντα στο μυαλό μας, πως ο λαός μας δεν είναι β’ κατηγορίας και πως δικαιούται το ποιοτικό, το ελεγμένο φάρμακο και όχι το φάρμακο από χώρες όπως η Ινδία, Πακιστάν και άλλες, που ο κάθε τυχάρπαστος με στόχο μόνο το κέρδος θα ήθελε να προωθήσει στην ελληνική αγορά.
Ακόμη χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η άμεση και η ουσιαστική προώθηση μέτρων που θα ενισχύσουν και θα προστατέψουν τις επιχειρήσεις που παράγουν ποιοτικό και καλό Ελληνικό γενόσημο, από τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Τέλος για την συνταγογράφηση δραστικής ουσίας από τους γιατρούς του Ιδιωτικού Τομέα, πιστεύω πως αν προχωρήσει ουσιαστικά η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, δεν θα χρειαστεί και θα αποτραπεί έτσι η διαμάχη για το ποιός έχει την ιατρική ευθύνη για την επιλογή ή για τυχόν παρενέργειες του φαρμάκου, μεταξύ γιατρού και φαρμακοποιού.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω, πως οι νέοι δρόμοι που απαιτούνται για την οργάνωση και τη λειτουργία των συστημάτων υγείας, πρέπει να μην ξεχνούν πως η υγεία έχει να κάνει με τον άνθρωπο, είναι ύψιστο κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλους και δεν μπορεί να είναι θύμα του κόστους και της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας.
