Έτσι, οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εξελίσσονται μέσα σε ένα γεωπολιτικό πλαίσιο, που αφορά την Ανατολική Μεσόγειο και που έχει αλλάξει ριζικά.
Μέσα σ΄αυτό το γεωπολιτικό πλαίσιο, η Τουρκία κινείται με αλαζονικές και επιθετικές διαθέσεις, υιοθετώντας μια στρατηγική μεγαλοϊδεατισμού.
Αν η πατρίδα μας κινηθεί με συνέπεια, με μια εθνική στρατηγική εντός ευρωπαϊκού πλαισίουκαι με στήριγμα το διεθνές δίκαιο, θα μπορεί να έχει ευκαιρίες που θα οδηγήσουν σε θετικά αποτελέσματα.
Όπως φάνηκε, όμως, από τις δηλώσεις και την παραίτηση του Συμβούλου Ασφαλείας του Πρωθυπουργούκ. Διακόπουλου αλλά και από την άρνηση του Πρωθυπουργού για σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, υπάρχει έλλειψη εθνικής στρατηγικής.
Όλο το τελευταίο διάστημα, η κυβέρνηση - ως είθισται, άλλωστε- συνοδεύει τις υπογραφές της για τις συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο, με τη ρητορική ότι πρόκειται για διπλωματική και εθνική επιτυχία, προβάλλοντας μόνο τα θετικά στοιχεία και αποκρύπτοντας τα αρνητικά.
Ερχόμενος στη συμφωνία με την Ιταλία, θα ήθελα να πω, ότι η μετατροπή της συμφωνίας του 1977 από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε συμφωνία για την οριοθέτηση και της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, αποτελούσε από παλιά στόχο της εξωτερικής μας πολιτικής και -με τα συν και τα πλην της - είναι μια θετική εξέλιξη.
Για να επιτευχθεί τη δεδομένη χρονική περίοδο αυτή η συμφωνία, η χώρα μας αποδέχθηκε μειωμένη επήρεια των Στροφάδων και των Διαπόντιων Νήσων και αντιμεταθέσεις περιοχών.
Επίσης, οι συντεταγμένες συμφωνήθηκαν με τρόπο που δε θα ενοχλούσε τις γειτονικές χώρες, όπως και τους Ιταλούς αλιείς.
Από όλη αυτή τη διαδικασία οφείλουμε να διδαχθούμε, πως πάντα ο διάλογος μεταξύ φίλιων κρατών οδηγεί σε λύση ακόμα και δύσκολων και χρόνιων προβλημάτων.
Για τους παραπάνω λόγους, είμαστε υπέρ της συμφωνίας αυτής.
Όσον αφορά τη συμφωνία με την Αίγυπτο, είναι γεγονός πως η χάραξη της ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι επιβεβλημένη, όπως εξάλλου προβλέπει και το Δίκαιο της Θάλασσας για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ των χωρών.
Η κυβέρνηση, όμως, προχώρησε σε αυτή εν κρυπτώ και με συνοπτικές διαδικασίες, κάτω από την πίεση των τουρκικών ερευνών στην αναφερόμενη περιοχή.
Αυτό οδήγησε την κυβέρνηση σε σημαντικές παραχωρήσεις. Ωστόσο, υπερπροβάλλεται ό,τι θετικό υπάρχει και αποκρύπτεται ό,τι αρνητικό υπάρχει στη συμφωνία.
Καλλιεργήθηκε η εντύπωση πως η ελληνική ΑΟΖ είναι πλέον έστω και μερικώς οριοθετημένη και κατά συνέπεια θα αποτραπούν οι τουρκικές έρευνες.
Το σίγουρο όμως είναι, πως δεν ακυρώνει το παράνομο μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης αλλά το διεμβολίζει δημιουργώντας έτσι βέβαια μια διεθνή διαφορά, που είναι ένα θετικό στοιχείο.
Ακόμα, η συμφωνία δεν περιέχει ρήτρα προσφυγής, όπως επίσης δε γίνεται καμία αναφορά στις αρχές που διέπουν την οριοθέτηση και ιδίως στους κανόνες της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής και της πλήρους επήρειας των νησιών.
Καμία αναφορά δε γίνεται όμως και στην έννοια της υφαλοκρηπίδας.
Επιπλέον, το Κοινοβούλιο μέχρι και σήμερα δε γνωρίζει αν υπάρχουν και ποιες είναι οι δεσμεύσεις της Αιγύπτου έναντι της Ελλάδας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το Κίνημα Αλλαγής, γνωρίζοντας πολύ καλά τα όσα δύσκολα για την εθνική ακεραιότητα της χώρας μας διαδραματίζονται στην περιοχή μας και λαμβάνοντας πάντα υπόψη - σαν πατριωτικό κόμμα που είναι - το καλό της Ελλάδας, μακριά από ανώφελους διαχωρισμούς αλλά με αυστηρά κριτική διάθεση, υπερψηφίζει τη συμφωνία.