Σχετικά με τα «προνόμια» των βουλευτών, ο κ. Φραγγίδης διευκρίνισε ότι «υπάρχουν συνάδελφοι που δεν έχουν οικονομική ευχέρεια, εκλέγονται στην περιφέρεια, δεν υπάρχει αεροπορική σύνδεση και, κατά συνέπεια, το αυτοκίνητο τους είναι απαραίτητο».

Σχετικά με τη δική του στάση στο θέμα, ο βουλευτής Κιλκίς δήλωσε: «Εγώ δεν δέχτηκα να πάρω βουλευτικό αυτοκίνητο, επιθυμώ να κυκλοφορώ στην πατρίδα μου με το προσωπικό μου αυτοκίνητο και αυτό είναι όλο». Για να προσθέσει: «Δεν το έδωσα, όμως, ως είδηση στα μέσα ενημέρωσης και στις εφημερίδες. Και σήμερα αναγκάζομαι να το πω γιατί με ρωτάτε πιεστικά. Αυτά τα ζητήματα είναι όπως τα αισθάνεται κανείς, δεν χρειάζεται να σηκώνουμε τη «σημαία» για να γράφει ο τύπος και να σχολιάζουν τα ραδιόφωνα. Δεν έχει νόημα αυτός ο τρόπος επικοινωνίας. Προσωπικά, εμένα δεν μου πάει».

Στην ερώτηση ότι με αυτόν τον τρόπο θα έστελνε το μήνυμα και σε άλλους βουλευτές, ο κ. Φραγγίδης απάντησε πως «είμαι νέος στη Βουλή για να στέλνω εκπαιδευτικά μηνύματα».

Σχετικά με το μεσοπρόθεσμο, ο κ. Φραγγίδης είπε ότι βρέθηκε κατευθείαν στα βαθιά, «όμως έπρεπε να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Έπρεπε να πάρουμε αποφάσεις που θα απέτρεπαν τη χρεοκοπία και θα επέτρεπαν σε μισθωτούς και συνταξιούχους να πάρουν τα χρήματά τους. Ποιος θα μπορούσε να αναλάβει το βαρύ φορτίο σπίτια και νοικοκυριά να μη μπορούσαν να εξυπηρετήσουν βασικές ανάγκες τους»;

Ο κ. Φραγγίδης ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής. «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα πήγαινα να ψηφίσω πράγματα τα οποία ούτε είχα σκεφτεί, αλλά και όλη μου τη ζωή την αφιέρωσα στον αγώνα για να τα αποτρέψω. Όμως, είναι πολυτέλεια σήμερα να λέω αν μας εκφράζει ή δεν μας εκφράζει το μεσοπρόθεσμο. Προέχει το συμφέρον της Ελλάδας και το συμφέρον της Ελλάδας είναι να βγει γρήγορα από αυτή την απελπιστική κατάσταση».

Τέλος, ο κ. Φραγγίδης, ερωτηθείς για τους ψηφοφόρους του, αν διαμαρτυρήθηκαν που ψήφισε το μεσοπρόθεσμο, δήλωσε ότι «ο καθένας προσδιορίζεται από την καθημερινή πρακτική του. Οι πολίτες με γνωρίζουν ως πολίτη από τη συμμετοχή μου στα κοινά, με γνωρίζουν ως επαγγελματία γιατρό. Ε, λοιπόν, σας δηλώνω ότι δεν ήταν το μεσοπρόθεσμο κριτήριο για να κρίνουν τον άνθρωπο».