Πετύχαμε αρκετά πράγματα. Νικήσαμε και ξεπεράσαμε τις συνθήκες. Ήμασταν τότε όλοι μαζί. Και περνώντας τα χρόνια γινόμασταν πιο πολλοί .εμπνέαμε συνεχώς καινούργιους που μας ακολουθούσαν. και μας ακολουθούν έως τώρα. Ναι. πιστεύω ακράδαντα ότι μας ακολουθούν μέχρι και τώρα. Αυτό πιστεύω και γι αυτό αγωνίζομαι.
Δέστε γύρω μας. στις πόλεις μας. στους χώρους δουλειάς. Παντού είναι δικοί μας άνθρωποι . Τους ξέρουμε όλοι εμείς που δεν κάνουμε μόνον πολιτική τηλεοπτικών παραθύρων . Που είμαστε μέρος της Κοινωνίας και την ακούμε να χαίρεται ή να δυσανασχετεί αλλά και όταν τιμωρεί. Είναι παντού δικοί μας άνθρωποι και είναι σε αναμονή. Περιμένουν από εμάς . Είναι όλοι αυτοί που μας τιμώρησαν και μας ζήτησαν με τον μοναδικό τρόπο που ξέρει να ζητάει ο λαός να ξαναγεννηθούμε. Να ξανά οραματισθούμε. Να εμπνευστούμε και να εμπνεύσουμε. Να δείξουμε το φως και σ αυτό το τούνελ της Ιστορίας αυτού του τόπου του μικρού του μέγα. Να ξανακάνουμε την μεγάλη ανατροπή.
Οι συνθήκες που τότε ενέπνευσαν την δική μας επανάσταση, την πολιτικοποίηση μας το όραμα μιας ανεξάρτητης δημοκρατικής Ελλάδας με τον λαό στην εξουσία .. ξαναδημιουργήθηκαν. Η χώρα βρίσκεται σε ύφεση, σε πολιτικό τέλμα. Δουλειές χάθηκαν τα εισοδήματα δεν εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση στους πολίτες.. η ανάπτυξη της χώρας είναι στον μαύρο πίνακα.
Όπως και τότε δεν φταίει σε τίποτα η νέα γενιά που πλήττεται περισσότερο από τις δυσμενείς συνθήκες .. όπως δεν φταίγαμε και εμείς τότε . Φταίνε όμως λάθη του κοντινού παρελθόντος.. της δικής μας γενιάς.. Όχι όλων μας. αλλά κάποιων λίγων που έχουν όμως όνομα και επώνυμο. που ήταν δυστυχώς συνεχώς δίπλα μας αλλά για ίδιον όφελος. που σφετερίστηκαν τους αγώνες μας.. που παραδόθηκαν στην απληστία τους . που διόγκωσαν για μικροεκλογικά οφέλη τον δημόσιο τομέα που δημιούργησαν ή έκαναν τα στραβά μάτια στην διαφθορά των καθημερινών συναλλαγών των πολιτών με τις κρατικές υπηρεσίες .φταίνε όλοι αυτοί που με την συμπεριφορά τους φαλκίδεψαν το μέλλον της χώρας μας.
Φταίει και η κακιά διεθνή συγκυρία που τα γιγάντωσε . που έφερε μέτρα. που έφερε δυστυχία. Αυτή είναι η αλήθεια και την κοιτάμε κατάματα όπως έκανε πάντα το υγιές κομμάτι της αριστεράς . Υπάρχει δυστυχία γύρω μας. Εμείς όμως δεν είμαστε φτιαγμένοι από την στόφα αυτών που στα δύσκολα το βάζουν στα πόδια. που προτιμούν να κρύψουν το κεφάλι τους στην άμμο σαν την στρουθοκάμηλο με την ελπίδα να περάσει ο κίνδυνος και να βγουν αλώβητοι κι ας έχει χαθεί ο κόσμος γύρω τους.
Έτσι όμως ήταν και τότε. Και τότε κάποιοι κρύφτηκαν. κάποιοι το έβαλαν στα πόδια. Εμείς πρώτοι ονειρευτήκαμε την ανατροπή. Εμείς δώσαμε φωνή σ αυτούς που τους απαγόρευαν να ορθώσουν ανάστημα. Εμείς τα βάλαμε με τα συμφέροντα. Εμείς φέραμε την αλλαγή. Εμείς αρχίσαμε να μαζεύουμε κοντά μας σιγά σιγά όλη την δημοκρατική παράταξη όλη την κεντροαριστερά. Γίναμε και είμαστε η κεντροαριστερά της Ελλάδας. Η ελπίδα της χώρας μας. Η δύναμη προοπτικής της.
Δεν επιτρέψαμε στις δυνάμεις της συντήρησης να εμποδίσουν την πορεία μας. παρά την σθεναρή αντίσταση του τότε συστήματος με τις βαθιές ρίζες σε όλες τις μορφές εξουσίας... τώρα που έχουμε την εμπειρία και την σοφία να μην επαναλάβουμε τα λάθη του κοντινού παρελθόντος θα κάνουμε πίσω; θα τους αφήσουμε να αλωνίζουν; Τότε νέοι όλοι μας εμπνεύσαμε ένα έθνος. αλλάξαμε πολλά.. Η Ελλάδα έγινε Ευρωπαϊκή ισότιμη χώρα των πλούσιων εταίρων της τώρα με την πολύτιμη γνώση εφόδιό μας θα στερήσουμε στις γενιές που έρχονται το ισότιμο Ευρωπαϊκό όραμα ;
Χρειαζόμαστε πλάι μας τώρα όσο ποτέ αυτή την νέα γενιά που ενηλικιώνεται σε δυσκολότερες μέρες που θέλει να εμπνευστεί όπως εμείς τότε. που θέλει να καθοδηγηθεί από εμάς που θα κάνουμε μαζί τα αδύνατα δυνατά. Θα γιατρέψουμε όλοι μαζί.. εμείς με την πείρα μας κι αυτοί με την ορμή και την σοφία που κέρδισαν από τις δύσκολες συνθήκες της εποχής.. όλες τις σημερινές πληγές της Κοινωνίας. Θα εξαλείψουμε και την παθογόνα αιτία για να εξαλείψουμε και τον κίνδυνο επανεμφάνισής της .
Κοινωνία με άνεργο έναν στους τρείς, είναι εφιάλτης . Κοινωνία χωρίς κοινωνικό κράτος, είναι χωλαίνουσα δημοκρατία. Κοινωνία με ανάλγητη συμπεριφορά απέναντι στους έχοντες ανάγκη, δεν μπορεί να είναι στόχος κανενός . Κοινωνία με ρατσισμό και αντιδημοκρατική συμπεριφορά δεν μας αρμόζει. Δεν αρμόζει σε κανέναν νέο ή μεγαλύτερο αυτής της χώρας, να είναι Ευρωπαίος λιγότερο ίσιος από τους ίσιους .
Οι μέρες αυτές του συνεδρίου, ίσως είναι οι σημαντικότερες στην ιστορική διαδρομή του κόμματός μας. Οι αποφάσεις που θα πάρουμε θα είναι καθοριστικές όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για την ευρύτερη πολιτική στη χώρα. Οι στιγμές αυτές κουβαλάνε το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, που πρέπει να ξαναβρεί την περπατησιά του. Καταγράφουν το κόμμα που θέλουμε να έχουμε. Κόμμα που θα πρέπει να θεραπεύσει τις παθολογίες του κυβερνητισμού και της ‘’κρατικοποίησής’’ του, να ανανεώσει την πολιτική του ταυτότητα, να αλλάξει την εικόνα, το στίγμα και τη φυσιογνωμία του, με σαφείς θέσεις και διακριτές πολιτικές απόψεις να βρεθεί κοντά στις αγωνίες και την καθημερινότητα του πολίτη μακριά από συμπεριφορές αλαζονείας, με νέες ιδέες, σύγχρονη πολιτική σκέψη, με όραμα και με ανθρώπους που είναι φερέγγυοι, άξιοι, ικανοί και καταξιωμένοι στην κοινωνία.
Υπάρχει μόνον μία πρόταση.
Εμείς που ίσως για λίγο επαναπαυτήκαμε στην ροή των γεγονότων πρέπει να ξαναβρούμε την επαναστατική πλευρά του εαυτού μας.
Πρέπει όπως και τότε να μιλήσουμε στον διπλανό μας. Πρέπει να τον πείσουμε για τις αξίες της Κοινωνίας που θέλουμε. Μιας δίκαιης Κοινωνίας ,δημοκρατικής, με ίσιες ευκαιρίες για όλους, με Παιδεία αντάξια της εποχής μας, με ασφαλιστική κάλυψη για όλους σε ένα διαυγές σύστημα Υγείας που προσφέρει στους αρρώστους και όχι στους επίορκους λειτουργούς του.
Πρέπει να δημιουργήσουμε απ την αρχή και την δομή του κόμματος μας. Σε κάθε γειτονιά σε κάθε πόλη σε όλα τα επίπεδα.
Πρέπει όμως να δώσουμε και το παράδειγμα. Πρώτοι να βγάλουμε απ την αγκαλιά μας αυτούς που με την απρεπή συμπεριφορά τους σε όλα τα επίπεδα πολιτικά και οικονομικά, μας τραυμάτισαν σαν παράταξη, σαν κόμμα, σαν γενιά.
Πρέπει να ανοίξουμε δρόμο στους τίμιους, τους μη προβεβλημένους, τους ανθρώπους που στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια αυτόν τον χώρο και δεν ζήτησαν τίποτα ως αντάλλαγμα.
Πρέπει να αγκαλιάσουμε στο πρόγραμμά μας, στις επιδιώξεις μας, στις νομοθετικές μας πρωτοβουλίες την Κοινωνία. Να ακούσουμε καθαρά την φωνή της. Να γίνουμε και πάλι η φωνή της, η διεκδίκησή της, η ελπίδα της για ένα φωτεινό μέλλον.
Πρέπει να ξαναφέρουμε την ευημερία στον τόπο μας. Σε μια Ελλάδα όχι του δανεισμού, αλλά της ανάπτυξης.
Να διαχειριστούμε με σοφία την κρίση και να την υπερβούμε.
Πρέπει να φέρουμε πάλι στο πολιτικό προσκήνιο τον χώρο μας. Εμείς . όλοι εμείς. το έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε.
Να αποδείξουμε ότι ο σεβασμός στην δημοκρατία και τις αρχές της αρμόζει στην Κοινωνία που οραματιζόμαστε. Το όραμα μας αξίζει τον αγώνα μας.
Και ν’ άστε σίγουροι πως κι αυτή τη φορά θα ξεπεράσουμε τις προσδοκίες πολλών. Το μπορούμε το αξίζουμε ως χώρος και ως χώρα…
