Όταν μετά από χρόνια έπρεπε να αναζωπυρώσουν το κομματικό ενδιαφέρον τους με παροχές επιδόματα για απίθανες αιτίες οι επαΐοντες, από τους κυβερνητικούς θώκους συνέχιζαν την πεπατημένη.
Το ίδιο το σύστημα είχε στερέψει από ιδέες είχε γίνει μέρος του προβλήματος και των αταλάντευτων δομών που δημιούργησε. Κάποιοι φώναζαν και τότε, με ντοκουμέντα για τους δύσπιστους, υποστήριξαν και υποστηρίζουν σθεναρά την ριζική αλλαγή και απαγκίστρωση της πολιτικής από την πελατειακή τακτική και την επαναφορά της στο άρμα του οράματος της βελτίωσης της ζωής όλης της Κοινωνίας αλλά φευ.
Και ήλθε η διεθνής κρίση μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Σε μας δείχνει απειλητικά την γροθιά της τα τελευταία δύο χρόνια και έφερε στην επιφάνεια βαθιές συστημικές ρίζες του δημοσιονομικού μας προβλήματος. Οι κρατούντες αντί αυτοκριτικής και ελέγχου όσων διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα και αφού πολλοί εξ αυτών πλούτισαν προκλητικά και μαζί τους «κουμπάροι» και φίλοι, βρήκαν αμέσως αποδιοπομπαίο τράγο για να φορτώσουν ευθύνες και να επιβάλουν «ποινές» για την εξυγίανση του συστήματος. Με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να αισθάνονται «αιδώ οι Αργείοι» της χώρας έβαλαν στο στόχαστρο τον δημόσιο υπάλληλο ,τον κατ αυτούς ευνοημένο ετών, και όχι το σύστημα. Λες και μόνος του ο κάθε δημόσιος υπάλληλος διορίστηκε, κατασπατάλησε τα κρατικά κονδύλια, δημιούργησε την γραφειοκρατία με τους άπειρους φακέλους που χρειάζεται κάθε συναλλαγή με το Δημόσιο και έβαζε σε «πάγο» σε κάθε κυβερνητική αλλαγή τους «άλλους», ενώ πρόσθετε στο οργανόγραμμα καινούργιες θέσεις για τους ημέτερους. Ασφαλώς υπάρχουν και επίορκοι Δημόσιοι υπάλληλοι που χρησιμοποίησαν το σύστημα για να οικειοποιηθούν τον δημόσιο πλούτο, και όλοι οφείλουμε να τους απομονώσουμε και να τους αποπέμψουμε , αυτοί οι λίγοι επιβάλλεται να πληρώσουν παραδειγματικά, αλλά οι άλλοι οι πολλοί;
Περικοπές , συγχωνεύσεις, εφεδρείες… σκληρές σημερινές προτεινόμενες λύσεις. Μήπως πρέπει αντ’ αυτών όμως να δημιουργήσουμε ένα νέο δημόσιο τομέα, χωρίς διαφθορά, γραφειοκρατία και διασύνδεση με τα κυβερνώντα κόμματα, που οι λογικού αριθμού υπάλληλοι του θα εξυπηρετούν σωστά, θα αμείβονται αντίστοιχα και θα εξελίσσονται; Και μην επικαλεσθεί κάποιος τους δανειστές. Αυτοί θέλουν διαρθρωτικές αλλαγές αλλά εμείς πρέπει να αποφασίσουμε για το μέλλον μας σε όλους τους τομείς και στο Δημόσιο.
Και σίγουρα ο κάθε ευσυνείδητος δημόσιος υπάλληλος, δε πρέπει να πληρώνει τόσο ακριβά, την κρίση.
