Η κυβέρνηση κατά γενική ομολογία θα μπορούσε να διαμορφώσει περιβάλλον συναίνεσης για αυτό το σοβαρό ζήτημα αρκεί να έκανε διαφορετικούς χειρισμούς και να προχωρούσε σε διαβουλεύσεις με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Αντί για αυτό προτίμησε να κινηθεί στο παρασκήνιο κάνοντας υπόγειες διεργασίες προκειμένου να εξασφαλιστούν οι 151 ψήφοι που θα υπερψήφιζαν την επίμαχη συμφωνία.
Στη συνέχεια, ήρθε το πολιτικό διαζύγιο με τον Πάνο Καμμένο και τέθηκε το ζήτημα του αν η κυβέρνηση έχει απωλέσει η όχι την πλειοψηφία.
Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ηθικούς ή άλλους φραγμούς, προκειμένου να αποφύγει αυτό που θα ήταν η αυτονόητη επιλογή, δηλαδή η προσφυγή στις κάλπες, αλλά για να διατηρηθεί στην εξουσία επέλεξε να προσεγγίσει βουλευτές άλλων κομμάτων με σκοπό τη διαμόρφωση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Είδαμε κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Βουλευτές που ανήκαν στην αντιπολίτευση, και είχαν μόλις πριν από δύο μήνες καταψηφίσει τον προϋπολογισμό, να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση όμως δεν σταμάτησε ούτε εκεί..
Στην προσπάθεια να έχει πλειοψηφία αλλά και να μην δυσαρεστήσει τον πρώην κυβερνητικό του εταίρο Π. Καμμένο, εφηύρε κάτι πραγματικά πρωτότυπο. Την επιστολή των 6 βουλευτών, με την οποία παρείχαν εν λευκώ εξουσιοδότηση στην Κυβέρνηση, μετέτρεψε « το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση» των βουλευτών στο «ό,τι πει το κόμμα» και στη συγκεκριμένη περίπτωση το κόμμα δεν είναι αυτό που επέλεξαν οι ψηφοφόροι τους.
Και πάλι δε σταμάτησαν όμως. Φθάσαμε στην κορυφαία συζήτηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση.
Μπήκαν εκλογικά πρόσημα και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από την ΝΔ στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την διαδικασία. Το ΚΙΝΑΛ έναν χρόνο πριν κατέθεσε τις δικές του προτάσεις. Η Φώφη Γεννηματά πήρε μια πρωτοβουλία και έστειλε επιστολή και προς τον κ. Βούτση ζητώντας να ανοίξει συζήτηση, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω....
Πρέπει οι πολίτες να αντιληφθούν ό,τι το πολιτικό σύστημα οφείλει να στέκεται, και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα των διχασμών που είχαμε και όχι να δημιουργεί καινούργια. Και η συνταγματική αναθεώρηση ήταν μια τεράστια συζήτηση για να κατοχυρώσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι κοινωνικοί εταίροι συζητούν, κάτι που δε συνέβη.
Τελευταίο δείγμα του ευτελισμού των δημοκρατικών ηθών, είναι η επιχείρηση λεηλασίας της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον κ. Τσίπρα με τον τελευταίο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Προσπάθεια που πέφτει στο κενό και αφορά στελέχη που αποδείχθηκαν κυνηγοί καρέκλας.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται δυστυχώς η κυβέρνηση είναι ότι με τις επιλογές της οδηγεί στην απαξίωση του κοινοβουλευτισμού και στη δυσπιστία των πολιτών τόσο προς την πολιτική και όσο και προς τους πολιτικούς και στρώνει το έδαφος είτε για τις δυνάμεις του ψευδολαϊκισμού είτε της ακροδεξιάς. Και μαζί με τη δική της διολίσθηση, παρασύρει και τη Δημοκρατία και τη χώρα μας.
Και τότε θα μιλάμε πραγματικά για «εποχή των τεράτων».
