Έχει περάσει ήδη μία εβδομάδα από τότε που η Ελλάδα αντιμετωπίζει μία από τις χειρότερες τραγωδίες, στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ζούμε μία τεράστια καταστροφή, μία αληθινή τραγωδία.
Πολλές δεκάδες οι ανθρώπινες ψυχές που χάθηκαν και άλλες δεκάδες που αγνοούνται.
Πόνος ψυχής για τους αθώους συνανθρώπους μας που χάθηκαν και κλάμα καρδιάς για τα παιδάκια που ενώ δεν γνώρισαν τις χαρές της ζωής, έζησαν τον εφιάλτη του θανάτου με τραγικό τρόπο, πολλά μέσα στις αγκαλιές των γονιών και των παππούδων τους.
Ένας ακίνητος χορός αρχαίας τραγωδίας εξελίσσεται μπροστά μας που με τον τρόπο της, υποβάλλει όλους μας σε περίσκεψη, ταπεινότητα, σιωπή και πένθος. Ένα πένθος που αναζητεί αλλά δεν μπορεί να βρει το δρόμο της λύτρωσης και αυτό γιατί η πυρκαγιά άφησε πίσω της τεράστια απόγνωση, τόση μαυρίλα, μεγάλη οδύνη!
Γέμισε τη θάλασσα, τα αυτοκίνητα, τα χωράφια, τους δρόμους με άψυχα σώματα. Μπροστά σ΄ αυτήν την τραγική κατάσταση και χωρίς δυστυχώς από τα επίσημα πολιτικά χείλη, να ακούγονται λόγια συμπόνιας και παρηγορητικού λόγου, χωρίς πόνο ψυχής, παρά μόνο μια προσπάθεια άμβλυνσης των δυσμενών επιπτώσεων, χιλιάδες Έλληνες βαδίζουν τον δρόμο του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης, προσφέροντας μπροστά στον πόνο και την καταστροφή των συνανθρώπων τους, ότι μπορούν.
Η προσφορά αίματος, οι αλυσίδες ανθρώπων στα σουπερ μάρκετ για τα απαραίτητα, το φαγητό, τα προϊόντα από τις επιχειρήσεις, η παροχή στέγης από ξενοδοχεία στους άστεγους, οι χιλιάδες πολίτες που πρόσφεραν ότι και όπως μπορούσαν, ιδιώτες και εταιρείες που ενισχύουν τον τραπεζικό λογαριασμό που άνοιξε ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Ιδιωτικές Κλινικές και Ιατρικά Κέντρα που παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους, εθελοντές που με τις καταδύσεις τους στη θάλασσα ψάχνουν αγνοούμενους, δήμοι, φιλοζωικά σωματεία αλλά και μετανάστες δείχνουν της αλληλεγγύη τους, δείχνοντας σ΄ όλους πως μόνο έτσι μπορεί κανείς να λέγεται άνθρωπος.
Είναι σίγουρα δύσκολα μέσα σε λίγες σειρές να συμπεριλάβουμε όλους όσους προσφέρουν. Όσους έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν αυτό που πρέπει.
Με μεγαλείο ψυχής όλοι αυτοί μας δείχνουν πως όλοι μαζί, πολιτεία και πολίτες οφείλουμε να κάνουμε όλα όσα έπρεπε να γίνουν εδώ και πολλά χρόνια, για να μην ξαναζήσουμε τέτοια τραγωδία.
Είναι φανερό πως στα δύσκολα οι Έλληνες γίνονται ήρωες και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτό το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που εκφράζουν.
Ζώντας αυτή την δύσκολη, απελπιστική και τραγική πραγματικότητα της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, είναι υποχρέωση όλοι μας να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα και να ευχηθούμε να μην χρειαστεί να επιβεβαιώσουμε ποτέ, την τεράστια δύναμη του αλτρουισμού και της αλληλεγγύης και να μη επαναληφθεί ξανά μια τέτοια τραγωδία.
