Τις μέρες αυτές των γιορτών πολλές είναι οι συζητήσεις που γίνονται απο τους Έλληνες, όπου κι άν συναντιούνται, σχετικά με το σήμερα και το αύριο στη χώρα μας και το τι ‘’μέλλει γενέσθαι’’ το 2017.
Το ερώτημα που μου θέτουν οι περισσότεροι πολίτες που συναντώ είναι: «θα βγούμε ποτέ από την κρίση; ‘Η θα βουλιάζουμε κάθε χρόνο και περισσότερο»; Και είναι εύλογη η απορία τους καθώς οι προβλέψεις για το 2017 είναι δυσοίωνες.
Η επιστολή ντροπής του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου δεν πέτυχε τίποτα παραπάνω από το να εκθέσει την Ελλάδα και να αποδείξει για μία ακόμα φορά ότι η χρεοκοπημένη κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου βουλιάζει στην ανυποληψία και τα ψέματα. Ψέματα που συνηθίζουν να λένε ανερυθρίαστα.
-Έλεγαν πριν λίγες μέρες: «Δεν είμαστε αποικία, δίνουμε μέρισμα χωρίς να ρωτήσουμε την ΕΕ και το ΔΝΤ».
-Λένε τώρα: «Αναγνωρίζουμε ότι τα μέτρα με δημοσιονομικές επιπτώσεις πρέπει να συζητιούνται και να συμφωνούνται με τους θεσμούς».
-Έλεγε στο διάγγελμα της 8ης Δεκεμβρίου ίδιος ο πρωθυπουργός: «Κάναμε πράξη την παλαιότερη δέσμευσή μας για την 13η Σύνταξη».
-Λέει τώρα ο υπουργός Οικονομικών: «Το βοήθημα είναι εφάπαξ πληρωμή και δεν έχει σχέση με το συνταξιοδοτικό».
-Εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να λάβουν αντισταθμιστικά μέτρα στο πεδίο των δαπανών για τις συντάξεις.
-Και πέρα από τη «διαρκή αφοσίωση στις δεσμεύσεις του Μνημονίου», ο κ. Τσακαλώτος δεσμεύθηκε να εφαρμόσει τον δημοσιονομικό κόφτη κατά προτεραιότητα στις συντάξεις!
Είναι πλέον φανερό ότι ο πέλεκυς θα πέσει πάνω σε αγρότες, συνταξιούχους, ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίους, στη δημιουργική Ελλάδα, στην Ελλάδα της παραγωγής.
Η ελληνική κοινωνία όμως δεν αντέχει άλλο. Με την υπερφορολόγηση που πνίγει κάθε προσπάθεια για ανάπτυξη, με τις κυβερνητικές ιδεοληψίες που δεν επιτρέπουν καμία μεταρρύθμιση, με τους άνεργους και τις ευπαθείς ομάδες στο κοινωνικό περιθώριο, με την δεύτερη αξιολόγηση ανοικτή και με μια κυβέρνηση που έχει αποδειχθεί ανίκανη να διαπραγματευθεί, όλοι λένε «φθάνει πια».
Ποιες θα ήταν όμως οι πέντε πρώτες προτεραιότητες που μια κυβέρνηση θα έπρεπε να υλοποιήσει προκειμένου να δούμε φως στο τούνελ;
Προτεραιότητα πρώτη. Όχι άλλη λιτότητα.
Η κοινωνία, οι Έλληνες πολίτες δεν αντέχουν άλλη λιτότητα. Το πλεόνασμα του 3,5% να μειωθεί και να ελαφρυνθεί ουσιαστικά το χρέος.
Προτεραιότητα δεύτερη. Ανάπτυξη με δίκαιη πολιτική.
Υπάρχουν στην Ελλάδα υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις που μπορούν να πάρουν στα χέρια τους και να εγγυηθούν την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου. Αρκεί να δημιουργηθούν από την πλευρά της πολιτείας οι κατάλληλες συνθήκες: Σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, ανοιχτές αγορές, στήριξη της εξωστρέφειας και της καινοτομίας, κίνητρα για κάθε νέα προσπάθεια, σωστή χρηματοδότηση, κράτος φιλικό στον Έλληνα επιχειρηματία.
Προτεραιότητα τρίτη. Εργασία.
Ένα θα έπρεπε να είναι το σύνθημα: Δουλειές, δουλειές, δουλειές.
Είναι χρέος μας να δώσουμε προοπτική στους άνεργους και ειδικά στουςμακροχρόνια άνεργους που βυθίζονται στην απελπισία και στην ανασφάλεια.
Χρειάζονται όμως πρόσθετες παρεμβάσεις ώστε η ανάπτυξη να οδηγεί γρήγορα σε νέες θέσεις εργασίας: Κάθε κυβερνητική δράση που αφορά θέματα οικονομίας και ανάπτυξης πρέπει να περιέχει ρήτρα απασχόλησης. Όπου δίνονται κρατικά λεφτά πρέπει να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Ίδια πρόβλεψη πρέπει να επιδιώκεται να υπάρξει σε όλες τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις.Σαφή φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας.
Προτεραιότητα τέταρτη. Ξαναζωντάνεμα της υπαίθρου.
Πρέπει να υπάρχει αγροτική παραγωγή. Μόνο η ανάπτυξη της υπαίθρου θα δώσει σταθερότητα στην ανάπτυξη της χώρας με εφαρμογή συγκριμένων μέτρων.
Με δωρεάν διανομή δημόσιας γης, με απαλλαγή ασφαλιστικών εισφορών για τα πρώτα πέντε χρόνια, με πρόσβαση στο χρηματοδοτικό ταμείο για επενδύσεις που προωθούν την καινοτομία και την έξυπνη επιχειρηματικότητα με τα προγράμματα στήριξης των εξαγωγών. Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης της αγροτικής φορολογίας ακόμα και με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα.
Πέμπτη προτεραιότητα. Κοινωνικό κράτος.
Ανάμεσα το δίπολο της υπερφορολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών της Ν.Δ, υπάρχει η πρόταση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για βιώσιμο κοινωνικό κράτος. Για ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος που θα παρέχει στον πολίτη τον κοινωνικό μισθό, ο οποίος θα αντιστοιχείται σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας. Που θα παρέχει στήριξη στις ευπαθείς και αδύνατες κοινωνικές ομάδες μέσα από ισχυρές δομές κοινωνικής πρόνοιας.
Τα μεσαία στρώματα που υπέστησαν τις συνέπειες της κρίσης και σήμερα φτωχοποιούνται από την πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, με τους φόρους, την ανεργία, την περικοπή των συντάξεων, την απειλή των πλειστηριασμών.
Οφείλουμε να σταθούμε σ’ αυτούς, να δώσουμε ευκαιρίες και δυνατότητες να ξαναζωντανέψουν. Να σταθούμε δίπλα στους οικονομικά ασθενέστερους, που χρειάζονται την έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη.
Δυστυχώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχει αποδείξει ότι δε μπορεί.
Η χώρα χρειάζεται Αλλαγή Πολιτικής και άλλη Κυβέρνηση.
Και μέσα από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη μπορούμε να πετύχουμε την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, για να επιβληθεί η Εθνική Συνεννόηση που αποτελεί προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση.
Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά σε όλους!
