Το ΠΑΣΟΚ επωμίστηκε ένα δυσανάλογο για τις ευθύνες του βάρος ώστε να εξέλθει η χώρα από την κρίση.
Κ αυτό γιατί στη συγκυρία εκείνης της εποχής κληθήκαμε να πάρουμε μόνοι μας πραγματικά πολύ δύσκολες αποφάσεις, ενώ στο εσωτερικό μέτωπο, οι δυνάμεις της τότε αντιπολίτευσης με κύριο εκφραστή τους τον Αντώνη Σαμαρά, σήκωσαν το λάβαρο του αντιμνημονιακού αγώνα εξαγγέλλοντας την εξαφάνιση των ελλειμμάτων και του χρέους.
Όμως μεγάλο μερίδιο ευθύνης όμως για την πολυκερματισμό του πολιτικού μας χώρου και συνεπώς τα χαμηλά εκλογικά ποσοστά, φέρει το δίχως άλλο το όψιμο και πέρα από κάθε λογική διασπαστικό εγχείρημα των συντρόφων μας, καθώς και η φυγή πολλών από την Ελιά σε άλλα σχήματα.
Μας στέρησε πολύτιμες δυνάμεις που θα διαμόρφωναν την απαραίτητη δυναμική για την κατάληψη της τρίτης θέσης η οποία θα οδηγούσε στη διαμόρφωση ενός εντελώς διαφορετικού μετεκλογικού πολιτικού σκηνικού στο οποίο κυρίαρχο ρόλο θα διαδραμάτιζε η Παράταξη μας.
Η σημερινή απίστευτη πολιτική κυβίστηση του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αποτελεί τη μεγαλύτερη φυσική απόδειξη των όσων υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ και ο Πρόεδρος του Ευάγγελος Βενιζέλος όλα αυτά τα χρόνια, ότι δηλαδή ο μοναδικός και ασφαλής δρόμος εξόδου από την κρίση είναι αυτός της υπευθυνότητας και της συνεργασίας με του εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στον ένα μήνα των δήθεν διαπραγματεύσεων, είδαμε μια καθαρά επικοινωνιακή διαδικασία που παρολίγον να μας οδηγήσει σε πιστωτική ασφυξία.
Εντέλει και μετά το mail Βαρουφάκη, αποδείχθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν σχίζει κανένα μνημόνιο αλλά τουναντίον κονιορτοποιεί το προεκλογικό του πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υπογραφή ενός νέου Μνημονίου μετά από 4 μήνες τον προσεχή Ιούνιο, το Μνημόνιο νούμερο τρία, όσο και αν θέλουν να ονομάσουν το κρέας ψάρι.
Η κρίση στην οποία περιδινήθηκε η χώρα μας, άφησε βαθειά πολιτικά σημάδια στην παράταξη μας την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.
Η παράταξη μας σήμερα ταλανίζεται και κινδυνεύει να συνθλιβεί ανάμεσα στις συμπληγάδες του ριζοσπαστικού αριστερίστικου λαϊκισμού και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών.
Η Κεντροαριστερά είναι πασίδηλο ότι πάσχει πολιτικά σε όλη την Ευρώπη.
Πάσχει από θέσεις, ιδεολογικό στίγμα και ρεαλιστικές προτάσεις.
Στη χώρα όμως, θα ήταν υπεκφυγή να αποδώσουμε τα τόσο χαμηλά ποσοστά που λαμβάνουμε σε πραγματικές πλέον εκλογικές συνθήκες, στην γενικότερη δυστοκία των κεντροαριστερών κομμάτων ανά την Ευρώπη.
Το ζήτημα είναι βαθύτερο.
Το κόμμα μας πλέον δεν είναι ελκυστικό.
Ακόμη κι αυτοί που μας ψήφιζαν με συναισθηματικό μόνο κριτήριο, απόμειναν πλέον πολύ λίγοι, ενώ έντονη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι νεότεροι ηλικιακά πολίτες αρνούνται ακόμα και να ακούσουν τις προτάσεις μας, καίτοι πολλές εξ αυτών είναι προς την σωστή κατεύθυνση.
Το πολιτικό προϊόν που παράγουμε δεν «πουλάει» πλέον.
Πρέπει να επιχειρήσουμε να πείσουμε τους πολίτες ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ΕΔΩ και ανασυγκροτείται με όρους ανανέωσης τόσο στην πολιτική του όσο και στα πρόσωπα.
Εδώ λοιπόν καλούμαστε να αποφασίσουμε.
Όμως, επειδή οι καιροί ου μενετοί και οι πολιτικές εξελίξεις κατακλυσμιαίες, αυτό που πιθανώς δεν θα κάνουμε εμείς θα το πράξουν άλλοι.
Είναι ανάγκη επομένως απαγκιστρωμένοι πλέον από αγκυλώσεις και πολιτικούς συναισθηματισμούς του παρελθόντος να θέσουμε το ιστορικό μας Κίνημα στην διάθεση της Παράταξης.
Η Δημοκρατική Παράταξη είναι μεγαλύτερη συνολικά από κάθε κόμμα από εκείνα που την απαρτίζουν.
Επομένως είναι αδήριτη ανάγκη όλοι εμείς να μετουσιώσουμε την εμπειρία της πολυετούς διακυβέρνησης και προσφοράς προς τον τόπο σε μια πλατφόρμα επί της οποίας θα γεννηθεί κάτι νέο.
Ένα κίνημα του Προοδευτικού Ρεαλισμού και της Ευρωπαϊκής Προοπτικής που θα εμπνεύσει εκ νέου τη νέα γενιά, την αναδυόμενη νέα επιχειρηματικότητα με τα startup, την εξωστρεφή αντίληψη και τις σύγχρονες τεχνολογικές και επιστημονικές τάσεις.
Δεν είναι βλασφημία σύντροφοι να λέμε ότι πρέπει να τα αλλάξουμε όλα.
Ακόμη και συμβολισμούς του παρελθόντος.
Αν δεν γίνει αυτή η εκ βάθρων αλλαγή δυστυχώς δεν θα μπορούμε σε λίγο καιρό να μιλάμε για ΠΑΣΟΚ.
Θα μας προσπεράσει η ίδια η κοινωνία.
Ή θα αλλάξουμε μόνοι μας ή θα μας αλλάξουν με κάτι άλλο.
Στην πορεία προς το συνέδριο μας πιστεύω πρέπει να τεθούν αυτά τα νέα διακυβεύματα. Οφείλουμε να κάνουμε ανατροπές, να δώσουμε όραμα στη νέα γενιά.
Έχουμε ένα δύσκολο δρόμο να διανύσουμε και θα τα καταφέρουμε αν εγκαίρως λάβουμε τις σωστές αποφάσεις με όποιο συναισθηματικό κόστος.
Σαφώς και το εγχείρημα δεν θα είναι εύκολο.
Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ πάει να καταλάβει μεγάλο μέρος του πολιτικού χώρου τον οποίο εκφράζαμε και εκπροσωπούσαμε εμείς για πολλά χρόνια.
Από την άλλη, η Νέα Δημοκρατία δεν έχει και δεν είχε ποτέ τίποτα κοινό με εμάς, συγκυβερνήσαμε μαζί της κάνοντας ένα ιστορικό συμβιβασμό, αποκλειστικά και μόνο για την σωτηρία της Πατρίδος.
Τώρα πια θα πρέπει να οριοθετήσουμε με ενάργεια και κρυστάλλινες πολιτικές θέσεις τον ζωτικό πολιτικό μας χώρο, τις κοινωνικές μας αναφορές, δημιουργώντας το νέο κοινωνικό συμβόλαιο του χώρου μας.
Δίνοντας ξεκάθαρα στην κοινωνία το πολιτικό μας στίγμα, να προχωρήσουμε μέσα από τις καταστατικές μας διαδικασίες και στην εκλογή της νέας ηγεσίας.
Και αυτός ο χώρος θα πρέπει όχι μόνο να έχει νέες αντιλήψεις αλλά και να εκφραστεί από νέα πρόσωπα όπως είπε και ο Πρόεδρος μας ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Νέα όχι μόνο ηλικιακά αλλά και σε νοοτροπίες και αντιλήψεις.
Αφού πλέον γνωρίζουμε δυστυχώς τι δεν πρέπει να επιτρέψουμε, να ξεκινήσουμε τις διεργασίες ανάδειξης των άξιων και καλύτερων που θα προστατέψουν τα συμφέροντα της κοινωνίας και θα οδηγήσουν τη χώρα στην επόμενη δεκαετία που όλα φαίνεται να αλλάζουν.
Ας μάθουμε απο τις επιλογές του κόσμου τις ανάγκες της εποχής. Αν δεν μπορούμε, να αποσυρθούμε.. ας αποσυρθεί όποιος επιμένει σε παλιές πρακτικές, ας αποσυρθεί και όποιος δεν έχει κάτι να δώσει. Οι περισσότεροι μπορούμε να μετάσχουμε στο νέο εγχείρημα, να δημιουργήσουμε κάτι φρέσκο με τη γνώση της εμπειρίας και την υπέρβαση της ορμής της νεανικής δημιουργίας. Ο χώρος μας το έχει αποδείξει, έχει χαρίσει στην κοινωνία μας χρόνια δημιουργίας, ευημερίας, προκοπής και εμείς πρέπει να το ξανακάνουμε.
