Δικό μας το λάθος που βάλαμε μπροστά το φτωχό, τον εργαζόμενο, το συνταξιούχο και όχι αυτόν που όλα αυτά τα χρόνια θησαύριζε σε βάρος του Δημοσίου, παίρνοντας έργα και δουλειές, χωρίς παράλληλα να πληρώνει φόρους και άλλες υποχρεώσεις.
Γι’ αυτό είναι διπλή η τιμή για μένα που βρίσκεστε σήμερα εδώ, γιατί βλέπω αυτούς που σήκωσαν στην πλάτη τους και συνεχίζουν να σηκώνουν την Ελλάδα.
H εκλογική μάχη που δίνουμε είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η δυσκολότερη της μεταπολίτευσης. Αλλά και η σημαντικότερη της μεταπολίτευσης. Είναι η μοναδική ευκαιρία να ξανασυνδεθούμε πραγματικά να καταργήσουμε τις αποστάσεις να πάρουμε μέρος στην πολιτική με το πάθος του ανθρώπου που δεν αφήνει τους άλλους να αποφασίσουν γι αυτόν .
Να διαμορφώσουμε τους νέους συσχετισμούς της κοινωνίας να κατευθύνουμε τις πολιτικές λύσεις να κάνουμε υπερβάσεις . Τώρα κρίνονται τα πάντα, όλοι το ξέρουμε ότι αυτές οι εκλογές είναι σταθμός στην Ιστορία του τόπου κρίνονται οι επόμενες δεκαετίες.
Κρίνεται το μέλλον των νέων που δεν πρέπει να φύγουν μακριά… που πρέπει να έχουν δουλειά εδώ στον τόπο τους που πρέπει να τους δώσει η Πολιτεία όραμα . Όραμα για δημιουργία.
Κρίνεται το μέλλον της παραγωγής μας της γεωργίας μας της κτηνοτροφίας μας που είναι ο κινητήριος μοχλός της οικονομίας στον τόπο μας και πρέπει επιτέλους να κερδίσει ότι της ανήκει . Να μην χάνονται τα κέρδη της στους πολυδαίδαλους δρόμους των μεσαζόντων και των καρτέλ.
Κρίνεται το μέλλον όλων εμάς που πρέπει να έχουμε αξιοπρεπή ζωή. Ζωή ευρωπαίου πολίτη. Με δουλειά, σπίτι αυτοκίνητο με ασφαλείς αποταμιεύσεις .
Ο λαός μας διαμαρτύρεται ,νιώθει να αδικείται, πιέζεται. Ο πολίτης ο καθένας από εμάς προσδοκά, θέλει προοπτική, θέλει λύσεις. Όχι μαγικές λύσεις, ξέρει που τον έφεραν αυτές . Όλοι μας ξέρουμε .Μακροχρόνιες λύσεις θέλουμε , σταθερές με ορίζοντα τα παιδιά μας τα εγγόνια μας.
Τραγικό και τώρα και πάντα το δίλημμα του κάθε πολιτικού στελέχους όταν έχει να κάνει αυτήν την επιλογή ανάμεσα στην οργή του λαού και τη μοίρα του τόπου.
Δεν θα μπω σε παρελθοντολογία, μακριά από μένα η τάση να πετάνε κάποιοι τη μπάλα στην εξέδρα, όμως το 2009, το ΠΑΣΟΚ παρέλαβε μια Ελλάδα σχεδόν χρεοκοπημένη, σαν τον ασθενή που απλά περιμένουν όλοι να του τραβήξουν το σωληνάκι για να έρθει το τέλος. Ενδεικτικά θα σας πω ότι το 2009 οι κρατικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 50%. Στο δημόσιο χρέος προστέθηκαν 116 δις ευρώ και εκτινάχθηκε από τα 183 δις ευρώ στα 300 δις ευρώ. Και όμως όταν οι ίδιοι υπουργοί της ΝΔ χτύπαγαν το καμπανάκι του κινδύνου, ο πρωθυπουργός της εποχής με μια απίστευτου θράσους μακαριότητα έλεγε το γνωστό «Άστο για αργότερα». Όλοι όμως γνώριζαν ότι το έλλειμμα ήταν διψήφιο από το καλοκαίρι του 2009. Και όμως οι ρουσφετολογικές προσλήψεις στο Δημόσιο και οι αλόγιστες σπατάλες συνεχίζονταν έως την τελευταία στιγμή. Τόσο πολύ τους ενδιέφερε η χώρα.
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ άργησε να αντιδράσει. Άρχισε να πελαγοδρομεί ανάμεσα σε προεκλογικές υποσχέσεις και σε κενά περιεχομένου συνθήματα, που άγγιζαν ακόμη και το χυδαίο. Βρέθηκε όμως μπροστά σε ένα δίλημμα. Να εγκαταλείψει και να αφήσει τη χώρα στα βράχια και στη χρεοκοπία, όπως έκαναν οι προκάτοχοί του που το έβαλαν στα πόδια ή να παραμείνει, να δώσει τη μάχη με τους πολίτες, με την ελπίδα ότι κάτι θα συμβεί, ότι θα γίνει το θαύμα. Το θαύμα ασφαλώς δεν έγινε. Όμως η χώρα, με τις θυσίες των Ελλήνων, βάδισε ένα δρόμο και προχώρησε.
Και όλα αυτά σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον σε σύγχυση και σε μια Ευρώπη ιδεολογικά αγκυλωμένη, σε απόψεις και θέσεις που εκφράζουν ίσως τον πιο ακραίο συντηρητισμό μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μιλάγαμε για αλληλεγγύη και μοιάζαμε με τους τρελούς του χωριού. Μιλάγαμε για την Ευρώπη των λαών και όχι των αγορών και όλοι μας έβλεπαν περίεργα και καχύποπτα, χωρίς ίχνος και διάθεση κατανόησης.
Σήμερα η Ευρώπη καταλαβαίνει το πρόβλημα. Όμως ήταν η Ελλάδα που μπήκε μπροστά για να θυμηθούν όλοι ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνο συμφέροντα αλλά και άνθρωποι και ψυχές που ζουν, αναπνέουν, ελπίζουν. Ας υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε μόνο λάθη. Το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση και στην Πορτογαλία; και στην Ισπανία; και στην Ιταλία; και στην Ιρλανδία; Δεν το λέω αυτό για να παραμερίσω τα δικά μας λάθη. Το λέω όμως γιατί μόνο σε ένα πλαίσιο αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης μπορούμε να βγούμε από την κρίση. Στην Ελλάδα, όμως ποιο ήταν το κλίμα;
Μην βλέπετε σήμερα τη ΝΔ που λέει τώρα ότι αυτή ψήφισε το καλό μνημόνιο. Θυμηθείτε τον κύριο Σαμαρά στην αρχή αυτής της προσπάθειας που τράβαγε το χαλί κάτω από τα πόδια μας και που, όπως έλεγε ο ίδιος, θα έβγαινε η χώρα από την κρίση αν ακολουθούσε το πρόγραμμά του και της ΝΔ σε ένα χρόνο και θα μείωνε αμέσως τα ελλείμματα και που θα έπειθε τους Ευρωπαίους να αλλάξουν το μνημόνιο. Θυμηθείτε την εικόνα του αντιμνημονιακού και του «αντιστασιακού». Του κυρίου «όχι σε όλα». Σήμερα, λοιπόν, η ΝΔ των ελλειμμάτων και της κωλοτούμπας, ζητάει από τους πολίτες να την εμπιστευθούμε. Να εμπιστευθούμε τί; Το θράσος; Την υποκρισία; Ότι θα βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση με τα χρήματα που θα πάρουν από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Έχουμε συνείδηση της στιγμής, όταν τα λένε όλα αυτά;
Και η αριστερά; Στο δικό της ρυθμό. Χωρίς πρόταση, χωρίς καμία δέσμευση, με μια θεωρία για τη μεταθάνατον ζωή, γενικώς αν και εφόσον. Πάντα εκ του ασφαλούς και χωρίς να καταθέτει σοβαρή κυβερνητική πρόταση. Μόνο που οι πολίτες, ζούμε στο παρόν, ζούμε σε αυτήν τη δύσκολη καθημερινότητα και αυτήν καλούμαστε να επιλύσουμε.
Το ΠΑΣΟΚ ζητά σήμερα την ψήφο του ελληνικού λαού, πρώτα όμως απευθύνει μια μεγάλη συγγνώμη στον ελληνικό λαό για αυτά που συνέβησαν και για αυτές τις αδικίες που έγιναν. Όμως έχει συνείδηση της κατάστασης και δεσμεύεται ως το μόνο υπεύθυνο κόμμα ότι θα δώσει τη μάχη του για να μην υπάρξουν περαιτέρω μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και για να μην υπάρξει περαιτέρω συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολιτών. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δεσμευτούμε ότι με τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης, που πιστέψτε με, φίλες και φίλοι, δεν θα αργήσουν να φανούν.
Φίλες και φίλοι, η θύελλα περνάει, ο τυφώνας βρίσκεται στα τελειώματά του. Γι’ αυτό θα πρέπει από τώρα να δεσμευτούμε ότι με τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης, θα αποκαταστήσουμε όλες αυτές τις αδικίες που συνέβησαν τα τρία τελευταία χρόνια.
Θέλουμε δραστική μείωση του χρέους.
Δραστική μείωση των τόκων και του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης για να διευκολυνθούμε στο να πετύχουμε τους στόχους μας .
Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος .Αλλαγή των επιπέδων ρευστότητας για να κινηθεί ο μηχανισμός της πραγματικής οικονομίας.
Θέλουμε ανάπτυξη, πραγματική ανάπτυξη όχι κρατικοδίαιτη που απομυζά τις οικονομίες μας χωρίς αντίστοιχες δεσμεύσεις για ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και με την πρώτη ευκαιρία ο επιχορηγούμενος βιομήχανος μεταφέρει το εργοστάσιο στην Βουλγαρία ή στα Σκόπια για φθηνότερα εργατικά χέρια. .
Θέλουμε να πείσουμε τους εταίρους μας ότι θα είμαστε σταθεροί στους στόχους μας και θα είμαστε μέχρι την επάνοδο μας στις αγορές.
Στόχος είναι να φτάσουμε σε πλεόνασμα το 2015, ώστε η χώρα να είναι , ανταγωνιστική, θεσμικά ισότιμη με τους εταίρους της , κυρίαρχη, αξιοπρεπής. Ο Έλληνας, ο κάθε ένας μας να είναι σίγουρος , ασφαλής και να ξαναπάρει ότι έχασε…. να τα προσφέρει στα παιδιά του.
Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να κρατά σταθερά το τιμόνι, δεν αμφιταλαντεύεται. Έμαθε από τα λάθη του. Οι πολίτες πρέπει να το εμπιστευθούν, όχι γιατί εγώ σήμερα θέλω να υφαρπάξω πολιτικάντικα την ψήφο σας, αλλά γιατί αυτήν την ψήφο την έχει ανάγκη η Ελλάδα. Την έχει ανάγκη η χώρα για να βγει απέναντι, όσο το δυνατόν με λιγότερες απώλειες. Το ΠΑΣΟΚ έδειξε ότι, παρά τις δυσκολίες, μπορεί να διαχειριστεί αυτήν την κρίση. Έδειξε ότι θέλει να προχωρήσει την Ελλάδα παραπέρα, με μια νέα δομή, με ένα νέο σύγχρονο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Πολλοί πιστεύουν δυστυχώς πως η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. Τι σημαίνει αυτό; Πρέπει να εγκαταλείψουμε όσα κερδίσαμε με σκληρούς αγώνες;
Αν μας ζητούσε ο δανειστής το σπίτι μας δεν θα προσπαθούσαμε να βρούμε λύση να δανειστούμε εκ νέου ίσως ,για να μην το χάσουμε.
Τώρα κάποιοι λένε… Τον Ιούνιο όμως τι θα γίνει τον Ιούνιο;
Για να φτάσουμε στον Ιούνιο όπως είπε και ο αρχηγός μας πρέπει να εκτελεστεί με συνέπεια ο προϋπολογισμός του ’12. Πρέπει να πετύχουμε τους στόχους σε σχέση με τα έσοδα, τη μείωση των δαπανών και δεν πρέπει να χαλαρώσουμε ούτε καν αυτό το μήνα των εκλογών. Οι εκλογές δεν πρέπει να γίνουν τμήμα του προβλήματος, πρέπει να γίνουν τμήμα της λύσης.
Πολλοί μας λένε ότι θα ψηφίσουν τα μικρότερα κόμματα, όχι γιατί τα πιστεύουν αλλά γιατί θέλουν να διαμαρτυρηθούν. Εμείς λέμε σε αυτούς τους πολίτες ελάτε να διαμαρτυρηθούμε μαζί. Ελάτε να ενώσουμε τις φωνές μας και να κάνουμε την Ελλάδα και πάλι δυνατή. Να αλλάξουμε την Ελλάδα και μαζί να αλλάξουμε και την Ευρώπη. Οι θυσίες και οι κόποι τόσων ετών δεν πρέπει να πάνε χαμένοι. Δεν θα παίξουμε αυτές τις θυσίες στα ζάρια, όσο και αν είμαστε θυμωμένοι.
Δεν θα παίξουμε την Ελλάδα στα ζάρια, γιατί το θέλουν οι επαγγελματίες θυμωμένοι της αριστεράς και οι ηγέτες κάποιων νεοπαγών κομμάτων του σωλήνα. Οι έλληνες πολίτες πετύχαμε με πολύ κόπο και αγώνα να ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν θα πετάξουμε στα σκουπίδια αυτήν την τιτάνια προσπάθεια, απλώς επειδή το θέλουν κάποιοι. Δεν θα γυρίσουμε την Ελλάδα στο 1950, επειδή μερικοί διεκδικούν κομμάτι από το χάος. Διεκδικούν ρόλο στο χάος.
Φίλες και φίλοι, ο αγώνας δεν έχει ακόμη τελειώσει και το παραμικρό λάθος μπορεί να μας στοιχίσει ακριβά. Γι’ αυτό ξέρουμε, στις πιο κρίσιμες εκλογές της Μεταπολίτευσης, ότι σήμερα δεν ψηφίζουμε απλώς κόμματα, δεν ψηφίζουμε απλώς πρόσωπα. Ψηφίζουμε για τη χώρα. Ψηφίζουμε για την Ελλάδα. Για να κάνουμε την Ελλάδα ξανά δυνατή, υπερήφανη και μια υπέροχη χώρα, όπως της αξίζει.
10 μήνες εμπειρία βουλευτής ……..
Σε ότι αφορά το πρόσωπό μου. Με ξέρετε. Είμαι ένας από εσάς. Δεν υπήρξα ποτέ επαγγελματίας πολιτικός. Την πολιτική την αντιμετώπιζα όπως και τη ζωή μου. Σαν μια προσπάθεια προσφοράς. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Εσείς θα μου πείτε. Εκείνο που ξέρω είναι ότι προσπάθησα. Ως πολίτης, ως γιατρός, σήμερα ως πολιτικός προσπάθησα και προσπαθώ να είμαι κοντά στον άνθρωπο, στις ανάγκες του, στις αγωνίες του. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω όπως και να έχουν τα πράγματα. Την επομένη των εκλογών εγώ θα είμαι εδώ. Δίπλα σας. Η πόρτα μου, το ξέρετε, είναι συνέχεια ανοιχτή. Στη ζωή μου, υπήρξα πάντοτε συνεπής με τα πιστεύω μου, με τις αρχές μου. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα πισωγυρίσματα και οι σημαίες ευκαιρίας. Ακολούθησα όχι εύκολους δρόμους αλλά δύσβατους και ανηφορικούς. Το ίδιο έκανα και στην πολιτική.
Ακολούθησα μια κρυστάλλινη διαδρομή χωρίς ποτέ το όνομά μου να εμπλακεί σε σκοτεινές υποθέσεις και θολές καταστάσεις. Η ζωή μου ήταν, είναι και θα είναι διαυγής. Όλα στο φως. Με συνέπεια και συνέχεια ακολούθησα τις αρχές μου με γνώμονα το συμφέρον της Ελλάδας. Μακριά από εγωισμούς και μικροσυμφέροντα. Χωρίς στην πορεία να λιποψυχήσω, να λιποτακτήσω και να γίνω ρίψασπις.
Για μένα το πρώτιστο ήταν η διάσωση της χώρας. Όχι η προσωπική μας διάσωση. Έτσι λοιπόν, σας λέω και τώρα ότι εγώ θα είμαι εδώ. Δίπλα στον άνεργο, δίπλα στον εργαζόμενο, δίπλα στον νέο που αγωνιά, δίπλα στον συνταξιούχο, δίπλα στον αγρότη. Όχι γιατί το προστάζει το κόμμα μου, μα γιατί το προστάζει η συνείδησή μου και η καρδία μου.
Ζητώ την ψήφο σας και την εμπιστοσύνη σας και να είστε σίγουροι πως θα είμαι η φωνή σας .
Μαζί θα είμαστε στη βουλή.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.
Καλή δύναμη σε όλους.
