Το καθεστώς της ένστολης <<εθνικοφροσύνης>> άρχισε και διήρκησε για 7 χρόνια και 3 μήνες μέχρι στις Ιουλίου 1974 που κάτω απο το βάρος της λαΐκής αντίστασης η οποία εντάθηκε και με την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, αλλά και το βάρος της εθνικής τραγωδίας των συνταγματαρχών με το πραξικόπημα της Κύπρου έναντι στο Μακάριο και την εισβολή των Τούρκων στο νησί για την οποία δυστυχώς δεν <<πλήρωσαν>>, κατέρευσε και αποκαταστάθηκε η δημοκρατία στη χώρα μας.

Αν και πέρασαν 52 χρόνια απο τότε, τα εγκλήματα της χούντας με φυλακές, εξορίες, δολοφονίες, βαρβαρότητες των βασανιστηρίων, δεν ξεχνιούνται και δεν πρέπει να ξεχαστούν. Οφείλουμε να θυμόμαστε, να τιμούμε και να διδασκόμαστε απο την προσφορά των χιλιάδων αγωνιστών της δημοκρατίας, οι οποίοι μας καλούν να απομονώσουμε κάθε μορφή βίας, μίσους, εθνικισμού, ρατσισμού και να πολεμούμε πολιτικά στην καθημερινή μας ζωή το φασισμό, μη επιτρέποντες στους νεοναζί να παίζουν ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα μας, αλλά και στην Ευρώπη.

Σήμερα που οι νοσταλγοί της ακροδεξιάς και του ναζισμού σηκώνουν κεφάλι, επιβάλλεται περισσότερο απο κάθε άλλη φορά η ενδυνάμωση και στήριξη της Δημοκρατίας των αρχών και των λειτουργιών της, μακριά απο φαινόμενα λαΐκισμού και φανατισμού. Οι ανάγκες των καιρών, απαιτούν ειλικρίνεια, αλήθεια, συνεργασία και ενότητα όλων μας.